Conor McGregor zostanie prezydentem? Kulisy kandydatury i rezygnacji

Czy Conor McGregor naprawdę chciał zostać prezydentem Irlandii?

Tak, to nie był żart. W marcu 2025 roku Conor McGregor oficjalnie ogłosił za pośrednictwem mediów społecznościowych, że zamierza ubiegać się o fotel prezydenta Irlandii. Jego głównym hasłem była potrzeba „prawdziwej zmiany”. McGregor nie rzucał słów na wiatr – przedstawił nawet zarys swojego planu politycznego. Jego kampania miała opierać się na wzmocnieniu demokracji bezpośredniej. Zadeklarował, że jako prezydent nie podpisałby żadnej ustawy bez uprzedniego skonsultowania jej z obywatelami w referendum.

Jednak droga do Pałacu Prezydenckiego jest wyboista. Aby jego nazwisko w ogóle znalazło się na karcie do głosowania, musiałby uzyskać poparcie co najmniej czterech rad hrabstw lub dwudziestu członków irlandzkiego parlamentu. To poważne wyzwanie nawet dla tak znanej postaci, co od początku stawiało jego kandydaturę pod znakiem zapytania.

Dlaczego Conor McGregor wycofał się z kandydatury?

Polityczna burza wokół McGregora ucichła we wrześniu 2025 roku, kiedy to zawodnik ogłosił swoją rezygnację z wyścigu prezydenckiego. Oficjalnym powodem, jak podał, była decyzja podjęta po konsultacjach z rodziną, którą uznał za „słuszną w obecnym czasie”. Jednocześnie podkreślił, że jego zaangażowanie na rzecz Irlandii nie kończy się w tym miejscu i zapowiedział, że jeszcze o nim usłyszymy. Czy to oznacza, że drzwi do polityki nie zostały zamknięte na zawsze? Czas pokaże. Analitycy sugerują, że poza względami rodzinnymi, na decyzję mogły wpłynąć realia polityczne i trudności ze zdobyciem wymaganych nominacji.

Jakie były reakcje społeczne i medialne na decyzję McGregora?

Decyzja McGregora wywołała w Irlandii prawdziwą mieszankę emocji. Jego zwolennicy, liczący na powiew świeżości i bezkompromisowe podejście do polityki, nie kryli rozczarowania. Widzieli w nim kogoś, kto w końcu da głos zwykłym ludziom. Z drugiej strony, wielu odetchnęło z ulgą. Krytycy wskazywali na brak doświadczenia politycznego McGregora, jego liczne kontrowersje oraz ostre wypowiedzi, zwłaszcza na temat polityki migracyjnej. Jego wizyta w Białym Domu i otwarte krytykowanie irlandzkiego rządu za „odmowę głosu mieszkańcom” w kwestiach imigracyjnych tylko podsyciły te obawy. Dla tej części społeczeństwa jego rezygnacja była rozsądnym posunięciem.

Czy McGregor ma dalsze polityczne ambicje?

Chociaż oficjalnie wycofał się z wyścigu o prezydenturę, McGregor nie zamierza milczeć. Jego obietnica dalszego zaangażowania w sprawy kraju sugeruje, że wciąż chce być aktywnym głosem w debacie publicznej. Jego wyraziste poglądy na tematy społeczne i polityczne, które regularnie wyraża, pokazują, że rola apolitycznego sportowca już mu nie wystarcza. Być może zamiast formalnej polityki, wybierze rolę wpływowego komentatora i aktywisty, który z zewnątrz wywiera presję na rządzących.

Kontekst polityczny i celebryci w polityce – przypadek McGregora

Historia pokazuje, że wejście celebrytów do świata polityki nie jest niczym nowym, choć zawsze budzi emocje. Z jednej strony, ogromna rozpoznawalność i dostęp do mediów to potężne narzędzia w kampanii. Z drugiej, brak doświadczenia i kontrowersyjna przeszłość mogą szybko stać się obciążeniem. Świat widział już aktorów, którzy zostawali prezydentami, jak Ronald Reagan w USA, czy kulturystów obejmujących stanowiska gubernatorów, jak Arnold Schwarzenegger w Kalifornii. W Polsce przykładem jest Paweł Kukiz, muzyk, który z sukcesem przekuł popularność w realny kapitał polityczny. Przypadek McGregora wpisuje się w ten globalny trend, pokazując, jak cienka może być granica między sławą a władzą.

Podsumowanie i najważniejsze wnioski

Prezydencka epopeja Conora McGregora była krótka, ale niezwykle intensywna. Pokazała, że sportowiec ma realne ambicje polityczne i potrafi zmobilizować znaczną część opinii publicznej. Choć jego kandydatura zakończyła się, zanim na dobre się zaczęła, cała sytuacja pozostawiła po sobie ważne pytanie: czy to koniec politycznych aspiracji „The Notoriousa”? Jedno jest pewne – Conor McGregor udowodnił, że potrafi skupić na sobie uwagę nie tylko w oktagonie, ale także na arenie politycznej. I prawdopodobnie jeszcze nieraz nas zaskoczy.